Van de Veerhaven naar Stellendam

8 april 2018

Na een zeer geslaagde Team ROST presentatie werd er zondag 8 april hierop voor het eerst getraind door bijna het volledige WK-team. Op het programma stond om de boot vanuit een met sport overgoten marathon rennend Rotterdam over te varen richting het Haringvliet. De plek waar immers over 2 weken onze eerste echte wedstrijd van het jaar gaat plaatsvinden; de Van Uden Reco regatta. De tocht via het Spui duurde wat langer dan iedereen had verwacht maar mede daardoor konden nog wat extra punten worden doorgenomen en afgewerkt. Zo werden de nieuwe medium en light jib voorzien van latten zodat we deze later op de middag voor de eerste maal konden testen (begint zeker ergens op te lijken!!!). Verder werden de posities nogmaals doorgenomen en werd het playbook zoveel mogelijk bijgewerkt.

Na in Stellendam Hans, Selma en Niek op te hebben gehaald hebben we nog 2 uur zeer intensief kunnen trainen. Veel verschillende manoeuvres op hele korte baantjes. Al met al een zeer geslaagde dag met ondanks de delivery een keurig rendement wat de training betreft. Volgende week alweer de laatste echte training voor de Van Uden Reco!

Atoomcup 24 en 25 maart 2018

Eindelijk was het zover. De eerste wedstrijden van het seizoen mochten gevaren worden. Afgelopen weekend van 24 en 25 maart stond de Atoomcup als aflsuiting van de ijspegel trophy op het programma.

De voorspellingen voor zaterdag waren in de ochtend nog 7 tot 8 knopen wind, maar die zou rond het middaguur af gaan nemen tot volgens sommige modellen niet meer dan 1 knoop. Een niet heel fijn vooruitzicht als iedereen te springen staat om een aantal wedstrijden te varen. Toch zijn we snel het water op gegaan om goed naar de setup van de boot te kijken want niemand minder dan Peter van Niekerk voer dit weekend met ons mee om vooral op trimgebied ons het fijne van het vak te leren. 

De eerste race begon met extreem weinig wind en dit was nog even schakelen voor het team hoe hier goed mee om te gaan. Zo werd er naast de trim veel met het gewicht gespeeld om de boot op snelheid te krijgen. Bij de eerste bovenboei merkte we dat we nog flink moesten schakelen, want er hadden flink wat boten voor ons de ton gerond. Gelukkig vonden we voor de wind de snelheid wel snel en waren de meeste boten zo weer ingehaald bij de onderboei. Er was echter één boot die we nog niet wisten te pakken, de ClubSwan 50 'Balthasar' van Louis Balcaen. Een goed tweede kruisrak werd gevaren om de afstand tot de Swan in te korten. Bij de bovenboei was de afstand nog maar een paar bootlengtes en voor de wind werd de achtervolging vol ingezet. Net voor de finish viel de wind er helemaal uit en kwamen we kruipend op korte afstand na Balthasar over de lijn - 50 seconde na Balthasar. Omdat de 50-voeter een stuk harder moet dan wij bleken we in de "corrected" resultaten wel voor ze te zijn geplaatst.

Na deze eerste wedstrijd werd er uitgebreid nabesproken wat er beter en slimmer kan. Zo kwam Peter met een aantal tips om de spinnaker drop te verbeteren en moesten we veel rustiger door de boot bewegen.

Na wat wachten is de wind uit noorden gaan bouwen en kon er met een gedraaide wind van bijna 180 graden een tweede wedstrijd gevaren worden. Met de stroming naar het noorden werd de start nog een uitdaging. Na drie “general recalls” wist het veld dan toch tot aan het startsein achter de lijn te blijven. De wind was inmiddels iets in kracht toegenomen maar er bleven veel patches zonder wind op het water bestaan. Er kon dus weer veel met gewicht gewerkt worden en ook de trim werd constant aan de veranderlijke omstandigheden aangepast. Ook voor de wind werd er al veel beter tussen de stuurman en spinnaker trimmer gecommuniceerd om zo nog maar 30 seconden voor correctie te finishen van Louis en zijn Swan. Wat resulteerde in een tweede plek overall na correctie.

Het was inmiddels voorbij kwart voor drie en de sailing instructions beschreven dat er na deze tijd niet meer gestart mocht worden. Echter na wat vragen bij het startscomité is er toch nog een derde wedstrijd van start gegaan.

Bij de laatste wedstrijd van de dag merkte we dat we op een aantal vlakken de concentratie lieten vallen en zodoende niet als eerste over de lijn kwamen.

Voor zondag hadden we maar een doel voor ogen. Drie keer voor die Swan 50 finishen. WE gingen met volle moed de eerste wedstrijd in. De condities waren top, vlakke zee veel constantere wind dan op de zaterdag met een kracht van ongeveer 8 knopen. Dit pakte voor ons goed uit. We wisten de boot snel en hoog te varen aan de wind en ook hard voor de wind. En waar het kon probeerde we hier ook de laagte in te gaan zonder de druk te verliezen. Dit resulteerde in een top resultaat. Voor Balthasar gefinisht - wat ook nog eens leidde tot een overall eerste plek na correctie. 

Deze mode wilden we natuurlijk vasthouden voor de tweede wedstrijd. De start en het eerste kruisrak verliep erg goed met weer die goede snelheid. Helaas zat bij het hijsen van de spinnaker deze helemaal in de knoop zodoende dat we deze moesten laten zakken en een andere spi moesten aanslaan. Hierdoor onstond een kleine chaos waardoor de flow moeilijk terugkwam, hoe hard er ook geprobeerd werd de verloren afstand goed te maken.

Het zou dus aankomen op de laatste wedstrijd van het evenement. Deze verliep echter desastreus. Door meerdere factoren ging de eerste drop van de spinnaker faliekant mis. Het zeil belandde hierdoor in het water en onder de boot. Eenmaal aan boord werd er even diep ademgehaald en werd de race weer hervat. Echter was er op dit korte baantje al zoveel verloren wat niet meer goed te maken was.

Terugkijkend op het weekend is er extreem veel geleerd en hebben we grote stappen gezet. Zeker met de hulp van Peter is er een goede stap richting de IRC/ORC Wereldkampioenschappen gemaakt. Maar er is zeker nog heel veel te leren. Het was een goede eerste oefening om te kijken waar we staan en waar we nog veel stappen kunnen maken.

Zeilseizoen 2018 van start!

Na lange voorbereidingen in de afgelopen maanden is het zo ver: dit weekend beginnen we onze eerste wedstrijd van het seizoen!

Na een aantal opeenvolgende trainingen kunnen we weer fris aan het nieuwe seizoen beginnen. In Scheveningen wordt in het weekend van 24 en 25 maart de Atoom Cup gevaren. Voor ons een mooie test om te zien waar we staan, nadat de winter in het teken stond van bootonderhoud in Hellevoetsluis. Vanaf nu zal het voor het team belangrijk zijn om de focus op boat handling en snelheid te leggen, door het inbouwen van routines en beter teamwork. Dit weekend is een ideale gelegenheid om daarmee te beginnen in wedstrijdverband!

De komende maanden zullen verder in het teken staan van het verbeteren van onze performance, zowel met manoeuvres als met rechtdoor varen. Met dank aan hard werk en hulp van onze suppliers is de boot in topconditie, met een aantal serieuze upgrades. Een paar voorbeelden zijn een splinternieuw dek, een geheel vervangen kuipbedekking en nieuwe calibratie-apparatuur om onze performance zo nauwkeurig mogelijk te meten.

Vanaf nu zullen we toewerken naar het grote doel dit jaar: een goede prestatie op het WK Zeezeilen deze zomer in Scheveningen! 

Rolex Fastnet Race 2017

Rolex Fastnet Race 2017

Na een succesvol voorjaar met veel relatief korte wedstrijden, was het begin augustus tijd geworden voor onze belangrijkste wedstrijd van dit jaar: de Rolex Fastnet Race. Deze race wordt elk oneven jaar gehouden en geldt als een van de meest prestigieuze offshore zeilwedstrijden ter wereld. Met 605 af te leggen zeemijlen, 385 deelnemende jachten en 2700 zeilers is de Fastnet Race een stuk indrukwekkender dan eerdere ervaringen die we in onze offshore zeilcarrières hebben gehad.

Ons hoofddoel voor de Fastnet Race 2017: leren. Hoe wordt het om in een wachtsysteem te rouleren? Hoe zal het gaan met de taakverdeling? Hoe zorgen we ervoor dat we het maximale eruit halen? Want hoewel we voornamelijk willen leren van deze ervaring, is de race ook een goede test om te zien waar we staan. Met geduchte concurrenten aan de startlijn, met onder andere de Lady Mariposa (ook een Ker 46), verschillende maxi-jachten (100 voet en groter…) en de gehele Volvo Ocean Race vloot in dezelfde startgroep zijn we natuurlijk gebrand om te laten zien wat wij als jong team in onze mars hebben.

Na de voorbereidingen was het moment aangebroken: de start in Cowes, Engeland. Onder perfecte omstandigheden vertrok de vloot aan de wind uit de Solent, onder toeziend oog van veel publiek dat zich aan de kust had verzameld. De start was net zo indrukwekkend als hectisch; aan de wind tussen veel imposante boten, rekening houdend met ondieptes, stroming en winddraaiingen. Ondanks de hectiek voeren we goed naar voren en eenmaal bij de kenmerkende Needles – het einde van de Solent – lagen we er erg goed bij. Na de drukte van de start was het zaak om in routine te komen: wachtsystemen, taakverdeling, spelen met trim en met elkaar blijven samenwerken om op elk moment zo hard mogelijk te gaan. De gehele route naar de beruchte Fastnet Rock – het punt waarop boten over de helft zijn en route zetten naar Plymouth voor de finish – was aan de wind. Dit leidde tot een aantal lastige tactische keuzes en bovendien een onrustige zee; kortom uitdagende omstandigheden.

Bij het ronden van Fastnet Rock in de schemering, na bijna 60 uur aan de wind te hebben gevaren, lagen we nog niet naar wens: 10e in onze klasse en 145e overall. Desondanks was de sfeer aan boord goed, hadden we geen schade gevaren en was iedereen gebrand om de inhaalrace in te zetten. Ook de omstandigheden waren na dit punt voordeliger; toenemende wind van achteren. Bij het vallen van de nacht rolden we golf na golf af, en ’s nachts werd – gepaard met grote hoeveelheden water in de boot na de zoveelste golf die we doorboorden – een topsnelheid van 26 knopen behaald.

Na een voordewinds rak dat voorbij leek gevlogen was het vaste land van Engeland weer in zicht. Het bleek dat we ’s nachts goede zaken hadden gedaan in het klassement, en gezien de relatief korte resterende tijd (+-8 uur) tot de finish was het vanaf hier ‘alle hens aan dek’. Na nog een paar uur alles te hebben gegeven kwamen we moe maar voldaan aan in Plymouth met een sterk verbeterde klassering: 6e in onze klasse en 19e overall.

De Fastnet Race was een fantastische ervaring voor het team. We hebben het gevoel dat we goed hebben gezeild, maar er zijn nog voldoende verbeterpunten om aan te werken. Op naar de WK Offshore 2018 en de Fastnet Race 2019!

Vuurschepenrace - "Schoenen of laarzen"

Het Rotterdam Offshore Racing Team (ROST) pakte eind mei de line honours in de Vuurschepenrace 2017. Het was voor de meeste crewleden hun eerste offshore-wedstrijd. Gabriëla Ververs was daar één van.

In de kuip van de Ker 46 ontstaat een felle discussie over welke type schoeisel de voorkeur krijgt voor de 140 mijl lange offshore van Scheveningen naar Harwich. De voorstanders van normale schoenen beroepen zich op het feit dat de thermometer zowat uit zijn voegen barst met waarden van ver boven de 30 graden. De meer ervaren zeezeilers opperen het gebruik van warme zeillaarzen. Offshore-zeilen in het vroege voorjaar betekent over het algemeen koude nachten. Al snel ontstaat er een vijandige verdeling binnen het team.

Het is niet koud en de wind is matig. Een behaaglijk begin van de jaarlijkse Vuurschepenrace van Scheveningen naar Harwich. Samen met de North Sea Race dé langeafstandswedstrijd van het Nederlandse zeilcircuit. De meeste deelnemers gebruiken beide races als voorbereiding op de inshore North Sea Regatta maar voor de Ker 46 van het ROST is het tevens een training voor de Fastnet Race die in augustus van start gaat.

Nog voor het passeren van het havenhoofd krijgen de meer ervaren rookies gelijk. Met een diepe zucht valt de boeg van de Ker in een golfdal. Liters buiswater kletteren over het voordek. Voordekker Tom krijgt de volle laag. Beteuterd kijkt hij naar zijn doorweekte zeilschoenen, die de komende achttien uur niet meer drogen. De zeillaarzen dragende crewleden kunnen een glimlach niet onderdrukken.

“Waar is de kaasplank,” grapt schipper Gerd-Jan Poortman terwijl hij de boot om de laatste boei voor de Nederlandse kust stuurt. Teamlid Daan schiet uit de reling en zakt af naar binnen om de rosé koud te leggen. Door de kuip schalt een luid gelach. Gerd-Jan doelde op een van onze concurrent, en niet om een werkelijke kaasplank en rosé.

Het waait stevig. Gerd-Jan heeft het hele team in de reling gejaagd. Eten doen we zittend in de reling. Om de beurt komen de zakken gevriesdroogd eten naar boven. Na het eten wordt het steeds stiller aan boord. Ogen draaien weg en de slapende Floris B kopt meerdere malen het draad van de reling. Gabriëla – a.k.a. het ‘tosti-ijzer’ – hangt in een enigszins vreemd vorm over de onderste relingdraad. Tegen twee uur ’s nachts houdt de wind het voor gezien. In shifts wordt de reling verruilt voor de zachte zeilzakken onderdeks.

Moe maar voldaan zeilen we de volgende dag als eerste over de finish. Na het afspoelen en opruimen van de boot vertrekken we naar het pittoreske dorpje Ipswich. Bier schuimt uit de bekende pints. Met de line honours op zak bereiden we ons mentaal voor op de North Sea Race.