Incasseren, accepteren en doorgaan

Nu de sportzomer van 2021 is afgelopen, is er tijd voor reflectie op hoe het is gegaan. Voor ROST II is dat niet anders. Vorig artikel keken we met het team vooruit naar de wedstrijden die gepland stonden tijdens de zomervakantie. Inmiddels is de zomervakantie weer voorbij en zijn de wedstrijden gezeild. Al ging dat niet altijd zo soepel als gehoopt.

Aan het begin van de zomer bleek dat het Corona virus nog niet klaar was met roet in het eten gooien. Helaas kon het team niet meedoen aan de Round the Island wedstrijd en Cowes – st. Malo wegens de Corona maatregelingen die het Verenigd Koninkrijk op dat moment hanteerde. Deze evenementen waren ingepland als training voor de Fastnet. Hierdoor was het niet mogelijk om van te voren te varen op het water waar het key evenement van ROST II plaats ging vinden. In plaats van de van Uden Ker46 naar Engeland te varen, bleef de boot in Scheveningen. Het Rotterdam offshore sailing team zou echter niet Rotterdams te noemen zijn als we bij de pakken neer gingen zitten, dus al gauw werd er een nieuwe planning gemaakt. Er is een extra offshore training ingepland, en doordat Frans Hinfelaar mee aan boord was, kon het team op het gebied van trim veel leren. De ‘peels’ (wisselingen van de voorzeilen) konden nog eens geoefend worden, het wachtsysteem is geperfectioneerd en er is geëxperimenteerd met wat voor eten aan boord mee gaat tijdens een offshore. Hierna begon het aftellen voor de Rolex Fastnet race.

Begin augustus vertrok ROST II met de van Uden Ker46 dan naar Cherbourg in Frankrijk, om vanuit daar naar Cowes te varen voor de start van de Fastnet. De route van de Fastnet race is dit jaar voor het eerst sinds lange tijd veranderd; de finish is verplaatst naar Cherbourg in Frankrijk in plaats van Plymouth, Verenigd Koninkrijk. Onderweg naar Frankrijk was het team vol goede moed totdat alle meters op de boot uit vielen. Eenmaal in Frankrijk aangekomen werd het uitzoeken wat hiervan de oorzaak was de prioriteit, en de eerste dagen kon daardoor niet getraind worden. Gelukkig werd het punt waar de kortsluiting ontstaan was ontdekt, en kon er daarna getraind worden om de puntjes op de i te zetten. ROST II heeft dit jaar een aantal nieuwe zeilen bij North Sails aangeschaft en deze werden nog een laatste keer getest om te besluiten welke zeilen mee aan boord gingen naar Engeland. De tegenslagen waren echter nog niet op, want de dag voordat er naar Engeland gezeild werd, bleek dat een teamgenoot niet mee kon. Gelukkig stond de reserve bemanning van ROST II op de stijgers van Cherbourgh klaar en werd er met deze last-minute teamwissel naar Engeland gevaren voor de start de wedstrijd.

Op de dag van aankomst op the Isle of Wright voor de Engelse kust vonden er versoepelingen in de Corona maatregelingen van het Verenigd Koninkrijk plaats. Hierdoor was er de avond voor de start net tijd om een rondje door Cowes te lopen. De opties van de route werden doorgesproken en er werd genoten van een laatste goede nachtrust. De volgende dag was de start. In de Solent, het water tussen het Engelse vaste land en Cowes, lagen meer dan 400 boten klaar voor de start. Opmerkelijk was dat het eerste deel van de race de stroom mee was en de wind tegen. Dit is opmerkelijk omdat meestal er stroom tegen is bij het uitvaren van de Solent. Wegens de windvoorspelling was de start voor de grotere klassen naar voren gehaald, waardoor er tot ver uit de Solent stroom mee was. Met 30 knopen wind tegen en stroom mee waren het pittige omstandigheden, en de voorspelling was dat deze wind zeker de eerste 24 uur van de wedstrijd zou blijven. ROST II startte in de IRC Z klasse, als kleinste boot van de vloot. De Ker46 lag samen met indrukwekkende andere boten op de startlijn, zoals de Skorpios (ClubSwan 125ft), de Rambler 88 (Canting keel Sloop), I love Poland (een Volvo 70) en Sailing Poland (een Volvo 65). Daarnaast startte voor de IRC Z klasse een aparte startgroep met IMOCA 60 boten en trimarans. Voor zeilliefhebbers zijn dit meer dan genoeg mooie boten om afgeleid te raken. Als kleinste van de vloot was het startplan simpel: uit de buurt blijven van de grotere boten en rustig starten. Op het laatste moment viel er echter een gat op de startlijn. Door snel handelen van het team kon de Ker46 er net tussen gemanoeuvreerd worden. Dit resulteerde in een wereldstart, als eerste over de lijn met maar een boot, de Rambler 88, in de buurt.

De van Uden Ker46 vooraan bij de Rolex Fastnet 2021 - foto door Paul Wyeth

Na de start begon het opkruisen. De route van de de Fastnet loopt de Solent uit, onder de kust van Engeland door naar het westen, langs de Isles of Scilly, om de Fastnet Rock onder de Ierse kust en dan terug langs de Isles of Scilly naar Chebourgh, Frankrijk. In totaal is dit ongeveer 700 NM, en met de windvoorspelling van dat moment was de verwachting dat ROST II hier iets meer dan vier dagen over zou doen, waarvan zeker de eerste 24 uur opgekruist zou worden tegen de wind in. Als ROST II bij het uiterste puntje van Engeland zou aankomen, was de voorspelling dat de wind zou draaien en afnemen. Voordat dat punt bereikt zou worden, zou er eerst een grote afstand gezeild moeten worden. Helaas wordt hier niet voor niets het woord ‘zou’ gebruikt. Of ROST II op die manier de route had gevaren blijft de vraag. Slechts vier uur na de start, met een huidige positie van tweede plek, moesten we noodgedwongen uit de wedstrijd stappen. Bij het uitvaren van de Solent moeten alle boten langs de geduchte ‘Needles’. Dit stuk kenmerkt zich doordat het als een trechter fungeert. Wind en golven worden van open zee samen geperst door een kleine doorgang, waardoor er harde vlagen en grote golven ontstaan. Aan de ene kant van deze trechter bevinden zich hoge witte kliffen en aan de andere kant een ondiepte, waardoor er weinig ruimte is om te manoeuvreren. De gekozen route was een goede lijn recht uit de Solent en naar open water, alleen onderweg naar het open water kwam de boot hoge golven tegen. Deze golven bleken funest voor de schokbreker in de boeg van de boot. Na een buitengewoon hoge en steile golf, raakte deze los van het frame van de boot. Het team heeft nog even geprobeerd door te zeilen, maar met nog 24 uur opkruisen te gaan, was het niet veilig om door te varen. Het moeilijke besluit werd genomen om de race te staken en de boot en bemanning in veiligheid te brengen. Met de oranje stormzeilen gehesen, draaide de boot zich om, en voer ROST II terug naar de haven in Cherbourg.

Prijsuitreijking Breskens

Terug in Cherbourg was het zaak om te zorgen dat de Ker46 zo snel mogelijk weer vaarklaar gemaakt kon worden. Het seizoen was nog niet voorbij. Met een goede planning kon de Breskens Sailing week en de Kieler woche nog gevaren worden. Er werd even tijd genomen om samen de zaak te verwerken, door middel van goede gesprekken met ijskoude versnaperingen tot diep in de nacht. Hierna kwam het team weer in actie. Na twee avonden nam de wind en de deining af. De Ker46 kon zo veilig naar Breskens gebracht worden, waar Meeusen van Meeusen Composites al klaar stond om aan de boot te werken. In anderhalf week tijd moest de boot gerepareerd worden voor het Nederlands kampioenschap in Breskens. Er is hard gewerkt, en gelukkig was de boot net op tijd klaar. Donderdag 26 augustus werd er getraind, zodat iedereen kon wennen aan zijn inshore posities, en vrijdag 27 augustus startte Breskens sailing week met de coastal wedstrijd. De baan van de coastal werd pas een half uur voor de start bekend gemaakt, en was een uitdagende baan met rakken van soms maar 10 minuten lang. Als tacticus had het team Lobke Berkhout te gast, vers uit de Olympische spelen in Tokyo. Langzaam maar zeker kwam ROST II dan voor het eerst sinds de start van het project in een wedstrijdritme. Dit is terug te zien in de stijgende lijn van de resultaten. Op de laatste dag van het evenement werden er twee eerste plekken gevaren, waardoor de eindscore goed was voor een tweede plek in het totaal klassement.

Na het evenement in Breskens was er net genoeg tijd om thuis schone kleren in te pakken en een nachtje goed te slapen voordat de boot alweer omgevaren moest worden naar Duitsland. De tocht verliep soepel en rond de Duitse Waddeneilanden kon er zelfs even gezeild worden. In Kiel werd het team versterkt door een andere olympische zeiler, Pim van Vugt. Om hem te laten wennen aan de boot en de wedstrijdbaan vast te verkennen werd de dag voor de start van de eerste wedstrijd een oefenrondje gevaren. Tijdens dit rondje bleek dat het team nog niet genoeg pech had gehad, toen plotseling met een harde knal een van de twee runners uit de mast brak bij de laatste downwind. De runners zijn de achter verstaging van de mast en worden gebruikt om de top van de mast te buigen, zodat het grootzeil beter getrimd kan worden. Er kan tot wel vijf ton spanning op de runner gezet worden. Naast het beter trimmen van het grootzeil houden de runners de mast van de boot in positie. Zonder runner kan er niet gezeild worden. Het rondje varen was direct afgelopen en eenmaal terug in de haven van Kiel is het team met man en macht aan het werk gegaan om een carbon en rigging specialist te vinden, met de hoop dat de mast op tijd gemaakt kon worden voor het evenement. De andere zeilteams in Kiel waren behulpzaam en er werd een werf gevonden net achter de sluizen van het Kielerkanaal die kon helpen. Op de dag van de eerste wedstrijden werd de boot naar Knierim Yachtbau gebracht. De mast is uit de boot getakeld en de hele dag is er geklust om hem zo snel mogelijk te repareren. Als een klein geluk bij een ongeluk stond er die dag te weinig wind om wedstrijden te varen, waardoor er geen wedstrijden gemist zijn. Door de inzet van de werf en het team kon er de volgende dag gestart worden, met een gerepareerde mast. Tijdens de rest van het evenement was er weinig wind, waardoor er vier wedstrijden zijn gevaren. Overal is ROST II geëindigd op de tweede plek, achter de Duitse concurrent Halbtrocken en tevens wereldkampioen, een Mills 45.

Na deze veel bewogen zomer is de van Uden Ker46 veilig thuis gebracht in de haven van Scheveningen. Voor de nazomer staan wat zeildagen met sponsoren op de planning, waarna de boot naar Hellevoetsluis gaat voor de wintermaanden. Hierin heeft het team de tijd om de boot de nodige liefde te geven en op te knappen voor aankomend jaar. Er is veel geleerd deze zomer over trimmen, navigeren, tactiek, het team en wedstrijden in competitieve velden. Maar vooral hebben we geleerd om tegenslagen te incasseren, accepteren en door te gaan. Materiaal pech is nou eenmaal onderdeel van de sport, maar hier mee omgaan en niet opgeven ook. Ondanks de tegenslagen heeft ROST II een goede zomer achter de rug. De twee tweede plekken laten zien dat het team op de goede weg is, maar we zijn er nog niet. Nu eerst een winter klussen en de opgedane kennis verwerken, dan kunnen we volgend seizoen de winst binnen slepen!

Start Rolex Fastnet 2021 - foto van Paul Wyeth