Vuurschepenrace 2018

Na uitgebreide voorbereidingen konden we eindelijk weer onze eerste offshore van het jaar varen. Voor velen inmiddels niet meer zo spannend aangezien er grote sprongen zijn gemaakt sinds vorig jaar, maar natuurlijk nog steeds een uitdagende race om zo goed mogelijk te varen.

De start dit jaar was met nog meer zon en nog minder wind dan vorig jaar. Het water leek net een spiegel, maar toch liep de boot met zo’n vijf en een half knoop richting de eerste boei voor Katwijk. De meesten van ons kregen dit minder mee, want die lagen allemaal binnen voor in de punt om het gewicht laag en naar voren te houden. Dit resulteerde erin dat we na een aantal uur al in vijfde positie lagen terwijl de eerste klasses 30 minuten voor ons startten. Het werd een halve winds rak, dus het gewicht kon terug naar boven in de rail. Hier werden de kansen onder een paar zeilers besproken en werd bepaald dat de prijs voor wie als eerste over de finish komt (vaak bestemd voor de snelste boot van het veld), aka line honours, een van de doelstellingen werd.

Richting de nacht werden er veel zeilwissels gedaan om zo de hoogst mogelijke bootsnelheid te behouden. Na een flink stuk met de spinnaker gevaren te hebben, begon de wind zoals voorspeld erg te draaien, dus terug naar de fok en aan de wind. Rond een uur of 4 in de ochtend begon de moeheid toe te slaan en kwamen we tot de conclusie dat de thermobekers nog in Scheveningen lagen. Koffie was voor sommigen echter hard nodig, dus werden de lege waterflessen doormidden geknipt en kwamen er heerlijke bakkies koffie in half gesmolten kopjes omhoog. Dit was maar medium succesvol dat er om de beurt toch wat mensen naar beneden gingen om een oogje dicht te doen. Onder andere Daan en Niek bleven alleen zo lang beneden dat de rest in railing in slaap viel. Willem had hier de plek bemachtigd door met zijn rug tegen de verstaging te leunen en zijn hoofd op de zeerailing met zijn kopje koffie nog in de hand in slaap te vallen.

Net een uurtje na zonsopgang werden de slapers met een verward hoofd wakker en ging een bilgeboardopen die de meeste nog nooit hadden gezien. Hier kwam het anker en de ankerketting uit tevoorschijn; de wind was helemaal weg gevallen en de stroming duwde ons terug naar Scheveningen. Ankeren en wachten op de wind was dus de enige optie. Deze “pauze” werd goed gebruikt om alle warme laagjes van de nacht uit te trekken en een heerlijke pasta bolognese of een minced beef hotspot te ontbijten. 

Na een half uurtje dobberen vulde de wind weer in en konden met de code zero weer de goede kant op. Deze laatste uurtjes werd nog alles uit de kast gehaald om een zo goed mogelijk resultaat neer te zetten. De draaiende stroming – voor ons nog licht tegen - en de nog toenemende wind tijdens onze finish hielp alleen niet mee, rekening houdend met de rest van de boten die later zouden finishen. Op de kant horen we dat we tweede zijn geworden in IRC1 en derde in ORC1. Op de prijsuitreiking kregen we onze prijs voor de line honours in ontvangst. Van ons zelf weten we dat we alles hebben gegeven en kijken des te meer uit naar morgen om de North Sea Race te varen tegen een andere KER46, Lady Mariposa, waarmee we vorig jaar de hele race zij aan zij lagen.